coruscare
coruscare (Latein)
Substantiv
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | coruscō |
| 2. Person Singular | coruscās | |
| 3. Person Singular | coruscat | |
| 1. Person Plural | coruscāmus | |
| 2. Person Plural | coruscātis | |
| 3. Person Plural | coruscant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | coruscāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | coruscābam |
| Futur | 1. Person Singular | coruscābō |
| PPP | coruscātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | coruscem |
| Imperativ | Singular | coruscā |
| Plural | coruscāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:coruscare | ||
Worttrennung:
- co·rus·ca·re, co·rus·co, co·rus·ca·vi, co·rus·ca·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: mit den Hörnern stoßen, sich stutzen
- [2] klassischlateinisch, transitiv: schnell hin und her bewegen, schwingen
- [3] klassischlateinisch, intransitiv: sich stoßweise, blitzartig, zitternd bewegen
- [4] klassischlateinisch, intransitiv: zucken, blinken, schillern, schimmern
- [5] klassischlateinisch, intransitiv: blitzen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „coruscare“ (Zeno.org)
- [1–5] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „corusco“