coruscatio
coruscatio (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | coruscātio | coruscātiōnēs |
| Genitiv | coruscātiōnis | coruscātiōnum |
| Dativ | coruscātiōnī | coruscātiōnibus |
| Akkusativ | coruscātiōnem | coruscātiōnēs |
| Vokativ | coruscātio | coruscātiōnēs |
| Ablativ | coruscātiōne | coruscātiōnibus |
Worttrennung:
- co·rus·ca·tio, Genitiv: co·rus·ca·ti·o·nis
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: das Blitzen, der Blitz
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „coruscatio“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „coruscatio“