cso
cso (Polnisch)
Pronomen, n
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | cso | — |
| Genitiv | czego czogo |
— |
| Dativ | czemu | — |
| Akkusativ | cso | — |
| Instrumental | czym | — |
| Lokativ | czem | — |
| Vokativ | — |
— |
Nebenformen:
Worttrennung:
- cso
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] archaisch, interrogativ, substantivisch: welche Sache; was
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Polska Akademia Nauk (Herausgeber): Słownik staropolski. Tom I, Zeszyt 5: Ciec–Czeluść, Warszawa 1955 (Digitalisat), „Co, Cso, Czso“ Seite 317–326.
Quellen:
- ↑ Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, „co“ Seite 87.