cupiditas
cupiditas (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | cupiditās | cupiditātēs |
| Genitiv | cupiditātis | cupiditātum |
| Dativ | cupiditātī | cupiditātibus |
| Akkusativ | cupiditātem | cupiditātēs |
| Vokativ | cupiditās | cupiditātēs |
| Ablativ | cupiditāte | cupiditātibus |
Worttrennung:
- cu·pi·di·tas, Genitiv: cu·pi·di·ta·tis
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: Begierde, Verlangen, Lust, Leidenschaft
- [2] klassischlateinisch: Leidenschaft, Liebe
- [3] klassischlateinisch: Ehrgeiz, Ehrsucht
- [4] klassischlateinisch: Genusssucht
- [5] klassischlateinisch: Habsucht, Geldgier
Beispiele:
- [1] „is M. Messala M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent:“ (Caes. Gall. 1,2,1)[1]
- [2]
Übersetzungen
[1] Begierde, Verlangen, Lust, Leidenschaft
[2] Leidenschaft, Liebe
[4] Genusssucht
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–5] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cupiditas“ (Zeno.org)
- [1–5] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cupiditas“
Quellen:
- ↑ Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.