cupiditas

cupiditas (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ cupiditās cupiditātēs
Genitiv cupiditātis cupiditātum
Dativ cupiditātī cupiditātibus
Akkusativ cupiditātem cupiditātēs
Vokativ cupiditās cupiditātēs
Ablativ cupiditāte cupiditātibus

Worttrennung:

cu·pi·di·tas, Genitiv: cu·pi·di·ta·tis

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch: Begierde, Verlangen, Lust, Leidenschaft
[2] klassischlateinisch: Leidenschaft, Liebe
[3] klassischlateinisch: Ehrgeiz, Ehrsucht
[4] klassischlateinisch: Genusssucht
[5] klassischlateinisch: Habsucht, Geldgier

Beispiele:

[1] „is M. Messala M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent:“ (Caes. Gall. 1,2,1)[1]
[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1–5] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cupiditas“ (Zeno.org)
[1–5] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cupiditas

Quellen:

  1. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.