decapitare
decapitare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | decapitō |
| 2. Person Singular | decapitās | |
| 3. Person Singular | decapitat | |
| 1. Person Plural | decapitāmus | |
| 2. Person Plural | decapitātis | |
| 3. Person Plural | decapitant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | decapitāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | decapitābam |
| Futur | 1. Person Singular | decapitābō |
| PPP | decapitātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | decapitem |
| Imperativ | Singular | decapitā |
| Plural | decapitāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:decapitare | ||
Worttrennung:
- de·ca·pi·ta·re, de·ca·pi·to, de·ca·pi·ta·vi, de·ca·pi·ta·tus
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: enthaupten
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] enthaupten
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft, J. W. J. Burgers: Mediae latinitatis lexicon minus – Mittellateinisches Wörterbuch. In zwei Bänden. 2. Auflage. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, DNB 965619362, Band 1, Seite 401, Eintrag „decapitare“