decemviratus
decemviratus (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | decemviratus | decemviratūs |
| Genitiv | decemviratūs | decemviratuum |
| Dativ | decemviratuī | decemviratibus |
| Akkusativ | decemviratum | decemviratūs |
| Vokativ | decemviratus | decemviratūs |
| Ablativ | decemviratū | decemviratibus |
Worttrennung:
- de·cen·vi·ra·tus, Genitiv: de·cem·vi·ra·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: Dezemvirat
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Dezemvirat
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „decemviratus“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „decemviratus“