dictare
dictāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | dictō |
| 2. Person Singular | dictās | |
| 3. Person Singular | dictat | |
| 1. Person Plural | dictāmus | |
| 2. Person Plural | dictātis | |
| 3. Person Plural | dictant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | dictāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | dictābam |
| Futur | 1. Person Singular | dictābō |
| PPP | dictātum | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | dictem |
| Imperativ | Singular | dictā |
| Plural | dictāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:dictare | ||
Worttrennung:
- dic·ta·re, dic·ta·vi, dic·ta·tum
Bedeutungen:
- [1] wiederholt oder oft sagen
- [2] befehlen
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- dictata, dictator
Entlehnungen:
- deutsch: diktieren
Übersetzungen
[1] wiederholt oder oft sagen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „dicto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2139
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „dictare“
- [1] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „dictare“
- [*] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „dictare“
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „dicto“ (Zeno.org)