doʻkon
doʻkon (Usbekisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | doʻkon | doʻkonlar |
| Genitiv | doʻkonning | doʻkonlarning |
| Dativ | doʻkonga | doʻkonlarga |
| Akkusativ | doʻkonni | doʻkonlarni |
| Lokativ | doʻkonda | doʻkonlarda |
| Ablativ | doʻkondan | doʻkonlardan |
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
| 1. Person Singular | doʻkonim | doʻkonlarim |
| 2. Person Singular | doʻkoning | doʻkonlaring |
| 3. Person Singular | doʻkoni | doʻkonlari |
| 1. Person Plural | doʻkonimiz | doʻkonlarimiz |
| 2. Person Plural | doʻkoningiz | doʻkonlaringiz |
| 3. Person Plural | doʻkoni | doʻkonlari |
Alternative Schreibweisen:
- Afghanistan دکان
Nicht mehr gültige Schreibweisen:
Worttrennung:
- doʻ·kon
Aussprache:
- IPA: [doˈkɒn]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Ort, wo ein Verkauf oder Einkauf stattfindet; Laden, Geschäft
Herkunft:
- von arabisch دكان (dukkān) → ar
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] doʻkoncha, doʻkondor, doʻkonxona
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen: