domna

domna (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ domna domnae
Genitiv domnae domnārum
Dativ domnae domnīs
Akkusativ domnam domnās
Vokativ domna domnae
Ablativ domnā domnīs

Worttrennung:

dom·na, Genitiv: dom·nae

Bedeutungen:

[1] Ehrentitel für Frauen; Herrin

Herkunft:

synkopierte Form des Substantivs domina  la

Beispiele:

[1] „Iuliae Domnae Augustae matri castrorum“ (CIL 3,1686)[1]
[1] „Domno et Domnae Satrius Felix b(ene)f(iciarius) proc(uratoris) pro / se et suos v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito)“ (CIL 3,7833)[2]
[1] „Domna“ (CIL 4,4187)[3]

Erbwörter:

italienisch: donna
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag domina.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „domina“ (Zeno.org)
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „domna
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „domina“ Seite 626.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „dom(i)na“ Spalte 1935.

Quellen: