duodennis
duodennis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | duodennis | duodenne | |
| Genitiv | duodennis | ||
| Dativ | duodennī | ||
| Akkusativ | duodennem | duodenne | |
| Ablativ | duodennī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | duodennēs | duodennia | |
| Genitiv | duodennium | ||
| Dativ | duodennibus | ||
| Akkusativ | duodennēs | duodennia | |
| Ablativ | duodennibus | ||
Worttrennung:
- du·o·den·nis, du·o·den·ne
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: zwölfjährig
Synonyme:
- [1] duodecennis
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] zwölfjährig
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „duodennis“ (Zeno.org)