dyslalia
dyslalia (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | dyslalia | dyslaliae |
| Genitiv | dyslaliae | dyslaliārum |
| Dativ | dyslaliae | dyslaliīs |
| Akkusativ | dyslaliam | dyslaliās |
| Vokativ | dyslalia | dyslaliae |
| Ablativ | dyslaliā | dyslaliīs |
Worttrennung:
- dys·la·lia, Genitiv: dys·la·li·ae
Bedeutungen:
- [1] neulateinisch, Medizin: Dyslalie (im Kindesalter auftretende Störung der Aussprache, die durch Stammeln/Stottern gekennzeichnet ist)
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Carolus Egger: Neues Latein Lexikon (NLL). Lexicon recentis latinitatis. 1. Auflage. Mathias Lempertz, Königswinter 1998, ISBN 978-3-933070-01-2, Seite 97, Eintrag „Dyslalie“, lateinisch wiedergegeben mit „dyslalia“