enecare
enecare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | ēnecō |
| 2. Person Singular | ēnecās | |
| 3. Person Singular | ēnecat | |
| 1. Person Plural | ēnecāmus | |
| 2. Person Plural | ēnecātis | |
| 3. Person Plural | ēnecant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | ēnecāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | ēnecābam |
| Futur | 1. Person Singular | ēnecābō |
| PPP | ēnecātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | ēnecem |
| Imperativ | Singular | ēnecā |
| Plural | ēnecāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:enecare | ||
Alternative Schreibweisen:
Worttrennung:
- e·ne·ca·re, e·ne·co, e·ne·ca·vi, e·ne·ca·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: umbringen, töten
- [2] klassischlateinisch: zu Tode quälen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] umbringen, töten
[2] zu Tode quälen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „eneco“ (Zeno.org)
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „enico“ (Zeno.org)
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „eneco“
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „enico“