explorare
explorare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | explōrō |
| 2. Person Singular | explōrās | |
| 3. Person Singular | explōrat | |
| 1. Person Plural | explōrāmus | |
| 2. Person Plural | explōrātis | |
| 3. Person Plural | explōrant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | explōrāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | explōrābam |
| Futur | 1. Person Singular | explōrābō |
| PPP | explōrātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | explōrem |
| Imperativ | Singular | explōrā |
| Plural | explōrāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:explorare | ||
Worttrennung:
- ex·plo·ra·re, ex·plo·ro, ex·plo·ra·vi, ex·plo·ra·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: ausspähen, auskundschaften
- [2] klassischlateinisch, übertragen: etwas erforschen, erkunden, ermitteln
- [3] klassischlateinisch, übertragen: prüfen, erkunden
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] ausspähen, auskundschaften
[2] etwas erforschen, erkunden, ermitteln
[3] prüfen, erkunden
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „explorare“ (Zeno.org)
- [1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „explorare“