farnus
farnus (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | farnus | farnī |
| Genitiv | farnī | farnōrum |
| Dativ | farnō | farnīs |
| Akkusativ | farnum | farnōs |
| Vokativ | farne | farnī |
| Ablativ | farnō | farnīs |
Worttrennung:
- far·nus, Genitiv: far·ni
Bedeutungen:
Synonyme:
- [1] fraxinus
Oberbegriffe:
- [1] arbor
Unterbegriffe:
- [1] ornus
Beispiele:
- [1] In horto pater meus farnum ingenuit.
- Mein Vater hat im Garten eine Esche eingepflanzt.
Wortbildungen:
- Adjektiv: farneus
Übersetzungen
[1] Botanik: Esche
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „farnus“ (Zeno.org)