fortis

fortis (Latein)

Adjektiv

Singular m f n
Nominativ fortis forte
Genitiv fortis
Dativ fortī
Akkusativ fortem forte
Ablativ fortī
Plural m f n
Nominativ fortēs fortia
Genitiv fortium
Dativ fortibus
Akkusativ fortēs fortia
Ablativ fortibus

Worttrennung:

for·tis, for·te

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:  fortis (klassisches Latein) (Info)

Bedeutungen:

[1] stark, kräftig, rüstig, fest
[2] mutig, tapfer, energisch, kühn, forsch
[3] gewaltsam

Beispiele:

[1] „at ex agricolis et viri fortissimi et milites strenuissimi gignuntur,“ (Cato agr. pr. 4)[1]
[2] „horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea, quae ad effeminandos animos pertinent, inportant proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt.“ (Caes. Gall. 1,1,3)[2]
[3]

Wortbildungen:

fortitudo

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „fortis“ (Zeno.org)
[1–3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 215, Eintrag „fortis“

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 6.
  2. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.