furfurare
furfurare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | furfurō |
| 2. Person Singular | furfurās | |
| 3. Person Singular | furfurat | |
| 1. Person Plural | furfurāmus | |
| 2. Person Plural | furfurātis | |
| 3. Person Plural | furfurant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | furfurāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | furfurābam |
| Futur | 1. Person Singular | furfurābō |
| PPP | furfurātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | furfurem |
| Imperativ | Singular | furfurā |
| Plural | furfurāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:furfurare | ||
Worttrennung:
- fur·fu·ra·re, fur·fu·ro, fur·fu·ra·vi, fur·fu·ra·tus
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: mit Kleie weißen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] mit Kleie weißen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 162, Eintrag „furfurare“