grammaticalis
grammaticalis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | grammaticālis | grammaticāle | |
| Genitiv | grammaticālis | ||
| Dativ | grammaticālī | ||
| Akkusativ | grammaticālem | grammaticāle | |
| Ablativ | grammaticālī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | grammaticālēs | grammaticālia | |
| Genitiv | grammaticālium | ||
| Dativ | grammaticālibus | ||
| Akkusativ | grammaticālēs | grammaticālia | |
| Ablativ | grammaticālibus | ||
Worttrennung:
- gram·ma·ti·ca·lis, Genitiv: gram·ma·ti·ca·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: grammatisch, grammatikalisch
Herkunft:
- von dem lateinischen Substantiv grammatica → la[1]
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] grammatisch, grammatikalisch
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „grammaticalis“ (Zeno.org)
Quellen:
- ↑ nach Georges.