grindabólkur
grindabólkur (Färöisch)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural | ||
|---|---|---|---|---|
| Unbestimmt | Bestimmt | Unbestimmt | Bestimmt | |
| Nominativ | grindabólkur | grindabólkurin | grindabólkar | grindabólkarnir |
| Akkusativ | grindabólk | grindabólkin | grindabólkar | grindabólkarnar |
| Dativ | grindabólki | grindabólkinum | grindabólkum | grindabólkunum |
| Genitiv | grindabólks | grindabólksins | grindabólka | grindabólkanna |
Worttrennung:
- grinda·bólkur, Plural: grinda·bólkar
Aussprache:
- IPA: [ˈɡɹɪndaˌbœlkʊɹ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] kleinere Gruppe an Grindwalen
Herkunft:
Oberbegriffe:
- [1] bólkur
Beispiele:
- [1] Ein grindabólkur er sloppin úr drápinum út á víðan sjógv.
- Eine kleine Gruppe an Grindwalen ist dem Töten in Richtung des offenen Meeres entkommen.
Übersetzungen
[1] kleinere Gruppe an Grindwalen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Sprotin Føroyskt–Enskt, Føroyskt-Føroyskt, Stichwort „grindabólkur“