koivu
koivu (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | koivu | koivut |
| Genitiv | koivun | koivujen |
| Partitiv | koivua | koivuja |
| Akkusativ | koivu/koivun | kaoivut |
| Inessiv | koivussa | koivuissa |
| Elativ | koivusta | koivuista |
| Illativ | koivuun | koivuihin |
| Adessiv | koivulla | koivuilla |
| Ablativ | koivulta | koivuilta |
| Allativ | koivulle | koivuille |
| Essiv | koivuna | koivuina |
| Translativ | koivuksi | koivuiksi |
| Abessiv | koivutta | koivuitta |
| Instruktiv | koivun | koivuin |
| Komitativ | — | koivuineen- + Possessivsuffix |
Worttrennung:
- , Plural:
Aussprache:
- IPA: [ˈkojʋu]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Birke
Oberbegriffe:
- [1] koivukasvi, kasvi
Unterbegriffe:
- [1] hieskoivu, rauduskoivu, tunturikoivu, vaivaiskoivu
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Finnischer Wikipedia-Artikel „koivu“