kone
kone (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | kone | koneet |
| Genitiv | koneen | koneiden |
| Partitiv | konetta | koneita |
| Akkusativ | kone koneen |
koneet |
| Inessiv | koneessa | koneissa |
| Elativ | koneesta | koneista |
| Illativ | koneeseen | koneisiin |
| Adessiv | koneella | koneilla |
| Ablativ | koneelta | koneilta |
| Allativ | koneelle | koneille |
| Essiv | koneena | koneina |
| Translativ | koneeksi | koneiksi |
| Abessiv | koneetta | koneitta |
| Instruktiv | — | konein |
| Komitativ | — | koneineen- + Possessivsuffix |
Worttrennung:
- ko·ne
Aussprache:
- IPA: [ˈkone]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Maschine
Beispiele:
- Tämä sivu on koneella kirjoitettu. - Diese Seite ist maschingeschrieben.
- Koneessa on vika. - Die Maschine hat einen Fehler / funktioniert nicht.
Charakteristische Wortkombinationen:
- tietokone, lentokone, kirjoituskone, konekivääri
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
kone (Slowakisch)
Deklinierte Form
Worttrennung:
- ko·ne
Aussprache:
- IPA: [ˈkɔɲɛ]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale: