methodus
methodus (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | methodus | methodī |
| Genitiv | methodī | methodōrum |
| Dativ | methodō | methodīs |
| Akkusativ | methodum | methodōs |
| Vokativ | methode | methodī |
| Ablativ | methodō | methodīs |
Nebenformen:
- methodos
Worttrennung:
- me·tho·dus, Genitiv: me·tho·di
Bedeutungen:
- [1] wissenschaftliches Vorgehen; Methode
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen μέθοδος (methodos☆) → grc[1]
Sinnverwandte Wörter:
Beispiele:
- [1] „per arithmeticen vero sumptus aedificiorum consummantur, mensurarum rationes explicantur, difficilesque symmetriarum quaestiones geometricis rationibus et methodis inveniuntur.“ (Vitr. 1, 1, 4)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „methodus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 904–905.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „methodus“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „methodos“ Seite 1216.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1, „methodus“ Spalte 881.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „methodus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 904–905.
- ↑ Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.