minime

minime (Deutsch)

Deklinierte Form

Worttrennung:

mi·ni·me

Aussprache:

IPA: [miˈniːmə]
Hörbeispiele:  minime (Info)
Reime: -iːmə

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Femininum der starken Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Akkusativ Singular Femininum der starken Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Nominativ Plural alle Genera der starken Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Akkusativ Plural alle Genera der starken Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Nominativ Singular alle Genera der schwachen Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Akkusativ Singular Femininum der schwachen Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Akkusativ Singular Neutrum der schwachen Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Nominativ Singular Femininum der gemischten Deklination des Positivs des Adjektivs minim
  • Akkusativ Singular Femininum der gemischten Deklination des Positivs des Adjektivs minim
minime ist eine flektierte Form von minim.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:minim.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag minim.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

minime (Latein)

Adverb

Positiv Komparativ Superlativ
parumminusminimē

Nebenformen:

minume

Worttrennung:

pa·rum, Komparativ: mi·nus, Superlativ: mi·ni·me

Bedeutungen:

[1] im geringsten Grad; am geringsten, am wenigsten

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv minimus  la mit dem Suffix -e  la

Beispiele:

[1] „at ex agricolis et viri fortissimi et milites strenuissimi gignuntur, maximeque pius quaestus stabilissimusque consequitur minimeque invidiosus, minimeque male cogitantes sunt qui in eo studio occupati sunt.“ (Cato, agr., pr. 4)[1]
[1] „horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea, quae ad effeminandos animos pertinent, inportant proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt.“ (Caes. Gall. 1,1,3)[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „parum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1493-1494.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „minime
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „minime“ Seite 1222.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 6.
  2. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.