norsu
norsu (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | norsu | norsut |
| Genitiv | norsun | norsujen |
| Partitiv | norsua | norsuja |
| Akkusativ | norsu norsun |
norsut |
| Inessiv | norsussa | norsuissa |
| Elativ | norsusta | norsuista |
| Illativ | norsuun | norsuihin |
| Adessiv | norsulla | norsuilla |
| Ablativ | norsulta | norsuilta |
| Allativ | norsulle | norsuille |
| Essiv | norsuna | norsuina |
| Translativ | norsuksi | norsuiksi |
| Abessiv | norsutta | norsuitta |
| Instruktiv | norsun | norsuin |
| Komitativ | — | norsuine- + Possessivsuffix |
Worttrennung:
- nor·su
Aussprache:
- IPA: [ˈnorsu]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Elefant
Unterbegriffe:
- [1] aasiannorsu, metsänorsu, pensasnorsu, savanninorsu
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Finnischer Wikipedia-Artikel „norsu“