obstinare
obstināre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | obstinō |
| 2. Person Singular | obstinās | |
| 3. Person Singular | obstinat | |
| 1. Person Plural | obstināmus | |
| 2. Person Plural | obstinātis | |
| 3. Person Plural | obstinant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | obstināvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | obstinābam |
| Futur | 1. Person Singular | obstinābō |
| PPP | obstinātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | obstinem |
| Imperativ | Singular | obstinā |
| Plural | obstināte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:obstinare | ||
Worttrennung:
- ob·sti·na·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: etwas fest beschließen, etwas sich fest vornehmen, auf etwas bestehen
Synonyme:
- [1] ostinare
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [*] obstinatio, obstinatus, Deutsch: Ostinato, ostinato, ostinat
Übersetzungen
[1] fest beschließen, sich fest vornehmen, auf etwas bestehen
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „obstino“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „obstino“ (Zeno.org)