orbiculus
orbiculus (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | orbiculus | orbiculī |
| Genitiv | orbiculī | orbiculōrum |
| Dativ | orbiculō | orbiculīs |
| Akkusativ | orbiculum | orbiculōs |
| Vokativ | orbicule | orbiculī |
| Ablativ | orbiculō | orbiculīs |
Worttrennung:
- or·bi·cu·lus, Genitiv: or·bi·cu·li
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: kreisrunde Figur oder Form; Kreis, Ring
- [2] klassischlateinisch: kleiner, runder Gegenstand; kleine Scheibe
- [3] klassischlateinisch, Technik: kleines Rad, Rolle
- [4] klassischlateinisch, Technik: rotierende Trommel
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
- [3] „orbiculis superioribus octonis, inferioribus senis citius duces; si rotas voles facere, tardius ducetur, sed minore labore.“ (Cato agr. 3, 6)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [2, 3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „orbiculus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1387–1388.
- [1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1390.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1390.
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 12.