ovare
ōvāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | ōvō |
| 2. Person Singular | ōvās | |
| 3. Person Singular | ōvat | |
| 1. Person Plural | ōvāmus | |
| 2. Person Plural | ōvātis | |
| 3. Person Plural | ōvant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | ōvāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | ōvābam |
| Futur | 1. Person Singular | ōvābō |
| PPP | ōvātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | ōvem |
| Imperativ | Singular | ōvā |
| Plural | ōvāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:ovare | ||
Worttrennung:
- o·va·re
Bedeutungen:
- [1] von Personen; mit Ablativ („über“): (aus Freude) frohlocken, jubeln
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] victoriā ovare – über den Sieg jubeln
Wortbildungen:
Übersetzungen
[1] von Personen; mit Ablativ („über“): (aus Freude) frohlocken, jubeln
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ovo“ (Zeno.org)