praecedere
praecedere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | praecēdō |
| 2. Person Singular | praecēdis | |
| 3. Person Singular | praecēdit | |
| 1. Person Plural | praecēdimus | |
| 2. Person Plural | praecēditis | |
| 3. Person Plural | praecēdunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | praecessī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | praecēdēbam |
| Futur | 1. Person Singular | praecēdam |
| PPP | praecessus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | praecēdam |
| Imperativ | Singular | praecēde |
| Plural | praecēdite | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:praecedere | ||
Worttrennung:
- prae·ce·de·re, prae·ce·do, prae·ces·si, prae·ces·sus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, intransitiv: vor etwas gehen; vorangehen
- [2] klassischlateinisch, transitiv, übertragen: besser sein; übertreffen
Beispiele:
- [1]
- [2] „qua de causa Helvetii quoque reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cotidianis proeliis cum Germanis contendunt, cum aut suis finibus eos prohibent aut ipsi in eorum finibus bellum gerunt.“ (Caes. Gall. 1,1,4)[1]
Übersetzungen
[1] vor etwas gehen
[2] besser sein
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „praecedo“ (Zeno.org)
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „praecedo“
Quellen:
- ↑ Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.