resuscitator
resuscitator (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | resuscitātor | resuscitātōrēs |
| Genitiv | resuscitātōris | resuscitātōrum |
| Dativ | resuscitātōrī | resuscitātōribus |
| Akkusativ | resuscitātōrem | resuscitātōrēs |
| Vokativ | resuscitātor | resuscitātōrēs |
| Ablativ | resuscitātōre | resuscitātōribus |
Worttrennung:
- re·sus·ci·ta·tor , Genitiv: re·sus·ci·ta·to·ris
Bedeutungen:
- [1] kirchenlateinisch, Theologie: Wiedererwecker (von den Toten)
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Wiedererwecker (von den Toten)
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „resuscitator“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „resuscitator“