sacerdotalis
sacerdotalis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | sacerdōtālis | sacerdōtāle | |
| Genitiv | sacerdōtālis | ||
| Dativ | sacerdōtālī | ||
| Akkusativ | sacerdōtālem | sacerdōtāle | |
| Ablativ | sacerdōtālī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | sacerdōtālēs | sacerdōtālia | |
| Genitiv | sacerdōtālium | ||
| Dativ | sacerdōtālibus | ||
| Akkusativ | sacerdōtālēs | sacerdōtālia | |
| Ablativ | sacerdōtālibus | ||
Worttrennung:
- sa·cer·do·ta·lis, sa·cer·do·ta·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: priesterlich
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] priesterlich
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sacerdotalis“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „sacerdotalis“