sigillatus
sigillātus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | sigillātus | sigillāta | sigillātum | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:sigillatus | ||||
Worttrennung:
- si·gil·la·tus, si·gil·la·ta, si·gil·la·tum
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] mit kleinen Figuren verziert
Herkunft:
- Ableitung zu dem Substantiv sigillum → la[1]
Beispiele:
- [1] „iubet me scyphos sigillatos ad praetorem statim adferre.“[2]
- [1] „praeterea typos tibi mando quos in tectorio atrioli possim includere et putealia sigillata duo.“[3]
- [1] „hic vitrum fabre sigillatum, ibi crustallum inpunctum, argentum alibi clarum et aurum fulgurans et sucinum mire cavatum et lapides ut bibas et quicquid fieri non potest ibi est.“[4]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 468
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
- ↑ Marcus Tullius Cicero, In Verrem II, 4,32
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 1,10,3
- ↑ Apuleius, Metamorphoses, 2,19