sonabilis
sonabilis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | sonābilis | sonābile | |
| Genitiv | sonābilis | ||
| Dativ | sonābilī | ||
| Akkusativ | sonābilem | sonābile | |
| Ablativ | sonābilī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | sonābilēs | sonābilia | |
| Genitiv | sonābilium | ||
| Dativ | sonābilibus | ||
| Akkusativ | sonābilēs | sonābilia | |
| Ablativ | sonābilibus | ||
Worttrennung:
- so·na·bi·lis, so·na·bi·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: tönend, klingend
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sonabilis“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „sonabilis“