specere
specere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | speciō |
| 2. Person Singular | specis | |
| 3. Person Singular | specit | |
| 1. Person Plural | specimus | |
| 2. Person Plural | specitis | |
| 3. Person Plural | speciunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | spēcī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | speciēbam |
| Futur | 1. Person Singular | speciam |
| PPP | spectus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | speciam |
| Imperativ | Singular | spece |
| Plural | specite | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:specere | ||
Worttrennung:
- spe·ce·re, spe·cio, spexi, spectus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: sehen, schauen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „specio“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „specio“