sputare
sputare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | spūtō |
| 2. Person Singular | spūtās | |
| 3. Person Singular | spūtat | |
| 1. Person Plural | spūtāmus | |
| 2. Person Plural | spūtātis | |
| 3. Person Plural | spūtant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | spūtāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | spūtābam |
| Futur | 1. Person Singular | spūtābō |
| PPP | spūtātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | spūtem |
| Imperativ | Singular | spūtā |
| Plural | spūtāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:sputare | ||
Worttrennung:
- spu·ta·re, spu·to, spu·ta·vi, spu·ta·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: spucken, speien
- [2] klassischlateinisch: bespucken
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sputare“ (Zeno.org)
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „sputo“