supinare
supinare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | supinō |
| 2. Person Singular | supinās | |
| 3. Person Singular | supinat | |
| 1. Person Plural | supināmus | |
| 2. Person Plural | supinātis | |
| 3. Person Plural | supinant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | supināvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | supinābam |
| Futur | 1. Person Singular | supinābō |
| PPP | supinātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | supinem |
| Imperativ | Singular | supinā |
| Plural | supināte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:supinare | ||
Worttrennung:
- su·pi·na·re, su·pi·no, su·pi·na·vi, su·pi·na·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: rückwärts beugen, rückwärts legen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] rückwärts beugen, rückwärts legen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „supinare“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „supino“