togʻ
togʻ (Usbekisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | togʻ | togʻlar |
| Genitiv | togʻning | togʻlarning |
| Dativ | toqqa | togʻlarga |
| Akkusativ | togʻni | togʻlarni |
| Lokativ | togʻda | togʻlarda |
| Ablativ | togʻdan | togʻlardan |
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
| 1. Person Singular | togʻim | togʻlarim |
| 2. Person Singular | togʻing | togʻlaring |
| 3. Person Singular | togʻi | togʻlari |
| 1. Person Plural | togʻimiz | togʻlarimiz |
| 2. Person Plural | togʻingiz | togʻlaringiz |
| 3. Person Plural | togʻi | togʻlari |
Alternative Schreibweisen:
- Afghanistan تاغ
Nicht mehr gültige Schreibweisen:
Worttrennung:
- togʻ
Aussprache:
- IPA: [tɒʁ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Erhebung des Geländes; Berg
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] togʻli, togʻlik, togʻolcha
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen: