tomu
tomu (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | tomu | tomut |
| Genitiv | tomun | tomujen |
| Partitiv | tomua | tomuja |
| Akkusativ | tomun | tomut |
| Inessiv | tomussa | tomuissa |
| Elativ | tomusta | tomuista |
| Illativ | tomuun | tomuihin |
| Adessiv | tomulla | tomuilla |
| Ablativ | tomulta | tomuilta |
| Allativ | tomulle | tomuille |
| Essiv | tomuna | tomuina |
| Translativ | tomuksi | tomuiksi |
| Abessiv | tomutta | tomuitta |
| Instruktiv | — | tomuin |
| Komitativ | — | tomuineen- + Possessivsuffix |
Aussprache:
- IPA: [ˈtomu]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Staub
Synonyme:
- [1] pöly
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
Übersetzungen
[1] Staub
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
tomu (Tschechisch)
Deklinierte Form
Worttrennung:
- to·mu
Aussprache:
- IPA: [ˈtɔmʊ]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Dativ Singular Maskulinum des Demonstrativpronomens ten
- Dativ Singular Neutrum des Demonstrativpronomens ten
| tomu ist eine flektierte Form von ten. Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:ten. Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag ten. Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor. |
Beispiele:
- [1] Jak k tomu došlo?
- Wie kam es dazu?