trilinguis
trilinguis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | trilinguis | trilingue | |
| Genitiv | trilinguis | ||
| Dativ | trilinguī | ||
| Akkusativ | trilinguem | trilingue | |
| Ablativ | trilinguī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | trilinguēs | trilinguia | |
| Genitiv | trilinguium | ||
| Dativ | trilinguibus | ||
| Akkusativ | trilinguēs | trilinguia | |
| Ablativ | trilinguibus | ||
Worttrennung:
- tri·lin·gu·is, tri·lin·gue
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: mit drei Zungen redend
- [2] klassischlateinisch: dreisprachig (Latein, Griechisch, Gallisch)
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] mit drei Zungen redend
[2] dreisprachig (Latein, Griechisch, Gallisch)
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „trilinguis“ (Zeno.org)
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „trilinguis“