vinculare
vinculare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | vinculō |
| 2. Person Singular | vinculās | |
| 3. Person Singular | vinculat | |
| 1. Person Plural | vinculāmus | |
| 2. Person Plural | vinculātis | |
| 3. Person Plural | vinculant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | vinculāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | vinculābam |
| Futur | 1. Person Singular | vinculābō |
| PPP | vinculātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | vinculem |
| Imperativ | Singular | vinculā |
| Plural | vinculāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:vinculare | ||
Worttrennung:
- vin·cu·la·re, vin·cu·lo, vin·cu·la·vi, vin·cu·la·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: fesseln, binden
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vinculo“ (Zeno.org)