vituperativus
vituperātīvus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | vituperātīvus | vituperātīva | vituperātīvum | vituperātīvē |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:vituperativus | ||||
Worttrennung:
- vi·tu·pe·ra·ti·vus, vi·tu·pe·ra·ti·va, vi·tu·pe·ra·ti·vum
Bedeutungen:
- [1] tadelnd
Herkunft:
- von dem Verb vituperare → la
Gegenwörter:
- [1] laudativus, venerativus
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vituperativus“ (Zeno.org)