vocativus

vocativus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv vocativusvocativavocativum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:vocativus

Worttrennung:

vo·ca·ti·vus, vo·ca·ti·va, vo·ca·ti·vum

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch: zum Rufen dienlich

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vocativus“ (Zeno.org)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ vocātīvus vocātīvī
Genitiv vocātīvī vocātīvōrum
Dativ vocātīvō vocātīvīs
Akkusativ vocātīvum vocātīvōs
Vokativ vocātīve vocātīvī
Ablativ vocātīvō vocātīvīs

Worttrennung:

vo·ca·ti·vus, Genitiv: vo·ca·ti·vi

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch, Grammatik: Vokativ (Anrede-Fall)

Gegenwörter:

[1] nominativus, genitivus/genetivus, dativus, accusativus, ablativus, locativus

Synonyme:

casus vocativus

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vocativus“ (Zeno.org)
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vocativus