ρωμαιοκαθολικός

ρωμαιοκαθολικός (Neugriechisch)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
	m	f	n	Adverb
Positiv	ρωμαιοκαθολικός	ρωμαιοκαθολική	ρωμαιοκαθολικό	—
Komparativ	—	—	—	—
Elativ	—	—	—	—
Alle weiteren Formen: Flexion:ρωμαιοκαθολικός

Worttrennung:

ρω·μαι·ο·κα·θο·λι·κός

Aussprache:

IPA: [rɔmɛɔkaθɔliˈkɔs]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] Religion: die katholische Kirche mit dem Papst als ihrem Oberhaupt anerkennend; römisch-katholisch

Herkunft:

Zusammensetzung aus den Adjektiven Ρωμαίος () ^→ el und καθολικός () ^→ el als Lehnübersetzung aus dem englischen Roman Catholic ^→ en^[1]

Synonyme:

[1] καθολικός

Oberbegriffe:

[1] χριστιανικός

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, χριστιανός ρωμαιοκαθολικός

Übersetzungen

[1] die katholische Kirche mit dem Papst als ihrem Oberhaupt anerkennend

Deutsch: römisch-katholisch

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] PONS Griechisch-Deutsch, Stichwort: „ρωμαιοκαθολικός“

[1] Langenscheidt Griechisch-Deutsch, Stichwort: „ρωμαιοκαθολικός“

[1] Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: „ρωμαιοκαθολικός“

Quellen:

↑ Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: „ρωμαιοκαθολικός“

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	ο ρωμαιοκαθολικός	οι ρωμαιοκαθολικοί
Genitiv	του ρωμαιοκαθολικού	των ρωμαιοκαθολικών
Akkusativ	το ρωμαιοκαθολικό	τους ρωμαιοκαθολικούς
Vokativ	ρωμαιοκαθολικέ	ρωμαιοκαθολικοί

Worttrennung:

ρω·μαι·ο·κα·θο·λι·κός, Plural: ρω·μαι·ο·κα·θο·λι·κοί