accumbere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu accumbere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
accumbere |
accubuisse |
accubitūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
accumbī |
accubitum, -am, -um esse |
accubitum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| accumbēns |
accubitus, -a, -um |
accubitūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| accumbendī |
accumbendus, -a, -um |
accubitum |
accubitū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
accumbe! |
— |
accumbitō! |
— |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
accumbitō! |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accumbite! |
— |
accumbitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
accumbuntō! |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accumbō |
accumbam |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
accumbis |
accumbās |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accumbit |
accumbat |
accumbitur |
accumbātur |
| Pl. 1. Pers. |
accumbimus |
accumbāmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accumbitis |
accumbātis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accumbunt |
accumbant |
— |
— |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accumbēbam |
accumberem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
accumbēbās |
accumberēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accumbēbat |
accumberet |
accumbēbātur |
accumberētur |
| Pl. 1. Pers. |
accumbēbāmus |
accumberēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accumbēbātis |
accumberētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accumbēbant |
accumberent |
— |
— |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accumbam |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
accumbēs |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accumbet |
accumbētur |
| Pl. 1. Pers. |
accumbēmus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accumbētis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accumbent |
— |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accubuī |
accubuerim |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
accubuistī |
accubueris |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accubuit |
accubuerit |
accubitum est |
accubitum sit |
| Pl. 1. Pers. |
accubuimus |
accubuerimus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accubuistis |
accubueritis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accubuērunt |
accubuerint |
— |
— |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accubueram |
accubuissem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
accubuerās |
accubuissēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accubuerat |
accubuisset |
accubitum erat |
accubitum esset |
| Pl. 1. Pers. |
accubuerāmus |
accubuissēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accubuerātis |
accubuissētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accubuerant |
accubuissent |
— |
— |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accubuerō |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
accubueris |
— |
| Sg. 3. Pers. |
accubuerit |
accubitum erit |
| Pl. 1. Pers. |
accubuerimus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
accubueritis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
accubuerint |
— |