accubitum
accubitum (Latein)
Substantiv, n
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | accubitum | accubita |
| Genitiv | accubitī | accubitōrum |
| Dativ | accubitō | accubitīs |
| Akkusativ | accubitum | accubita |
| Vokativ | accubitum | accubita |
| Ablativ | accubitō | accubitīs |
Worttrennung:
- ac·cu·bi·tum, Genitiv: ac·cu·bi·ti
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: Speisesofa
- [2] klassischlateinisch: Ruhebank, Lehnsessel
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Speisesofa
|
[2] Ruhebank, Lehnsessel
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accubitum“ (Zeno.org)
Quellen:
- ↑ nach Georges.