adducere
adducere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | addūcō |
| 2. Person Singular | addūcis | |
| 3. Person Singular | addūcit | |
| 1. Person Plural | addūcimus | |
| 2. Person Plural | addūcitis | |
| 3. Person Plural | addūcunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | addūxī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | addūcēbam |
| Futur | 1. Person Singular | addūcam |
| PPP | addūctus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | addūcam |
| Imperativ | Singular | addūc |
| Plural | addūcite | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:adducere | ||
Worttrennung:
- ad·du·ce·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: jemanden an einen bestimmten Ort führen; herbeiführen, hinführen, herbeibringen, hinbringen, mitbringen, begleiten
- [2] transitiv: etwas an etwas führen; heranführen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „ego huc ab navi mecum adducam Naucratem.“ (Plaut. Amph. 854)[2]
- [1] „quin huc adducis meum cognatum Naucratem, / testem quem dudum te adducturum dixeras / te huc non venisse?“ (Plaut. Amph. 918–920)[2]
- [1] „sic hoc respondit mihi: / ‚[…] si erum vis Demaenetum, / quem ego novi, adduce: argentum non morabor quin feras.‘ / ego me dixeram adducturum et me domi praesto fore;“ (Plaut. As. 352–356)[2]
- [1] „Caesar Remos cohortatus liberaliterque oratione prosecutus omnem senatum ad se convenire principumque liberos obsides ad se adduci iussit.“ (Caes. Gall. 2,5,1)[3]
- [2] „ad pedes quando adligatumst aequom centumpondium, / ubi manus manicae complexae sunt atque adductae ad trabem, / nec dependes nec propendes — quin malus nequamque sis.“ (Plaut. As. 303–305)[2]
Wortbildungen:
Übersetzungen
[1] jemanden an einen bestimmten Ort führen
|
[2] transitiv: etwas an etwas führen; heranführen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adduco“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 110–112.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adduco“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adduco“ Seite 42–43.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adduco“ Seite 42.
- 1 2 3 4 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- ↑ Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 28.