bipartire
bipartire (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | bipartiō |
| 2. Person Singular | bipartīs | |
| 3. Person Singular | bipartit | |
| 1. Person Plural | bipartīmus | |
| 2. Person Plural | bipartītis | |
| 3. Person Plural | bipartiunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | bipartīvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | bipartiēbam |
| Futur | 1. Person Singular | bipartiam |
| PPP | bipartītus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | bipartiam |
| Imperativ | Singular | bipartī |
| Plural | bipartīte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:bipartire | ||
Nebenformen:
Worttrennung:
- bi·par·ti·re, bi·par·tio, bi·par·ti·vi, bi·par·ti·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: in zwei Teile teilen, sich teilen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] in zwei Teile teilen, sich teilen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bipartio“ (Zeno.org)