dēladēls
dēladēls (Lettisch)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | dēladēls | dēladēli |
| Genitiv | dēladēla | dēladēlu |
| Dativ | dēladēlam | dēladēliem |
| Akkusativ | dēladēlu | dēladēlus |
| Instrumental | dēladēlu | dēladēliem |
| Lokativ | dēladēlā | dēladēlos |
| Vokativ | dēladēls | dēladēli |
Worttrennung:
- dē·la·dēls, Plural: dē·la·dē·li
Aussprache:
- IPA: [ˈdæːladæːls]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Sohn des Sohnes, Enkel
Weibliche Wortformen:
- [1] dēlameita
Verkleinerungsformen:
- [1] dēladēliņš
Oberbegriffe:
- [1] mazdēls, mazbērns
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Berthold Forssman: Wörterbuch Lettisch-Deutsch Deutsch-Lettisch. 3. Auflage. Hempen, Bremen 2014, ISBN 978-3-934106-58-1, Seite 47