nobilitas
nobilitas (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | nōbilitās | nōbilitātēs |
| Genitiv | nōbilitātis | nōbilitātum |
| Dativ | nōbilitātī | nōbilitātibus |
| Akkusativ | nōbilitātem | nōbilitātēs |
| Vokativ | nōbilitās | nōbilitātēs |
| Ablativ | nōbilitāte | nōbilitātibus |
Worttrennung:
- no·bi·li·tas, Genitiv: no·bi·li·ta·tis
Bedeutungen:
- [1] weitverbreiteter Ruf; Bekanntheit, Berühmtheit, Ruhm
- [2] vornehme Stellung durch Abstammung oder Rang; Adel
- [3] vornehme Personen; Adel
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
- [3] „is M. Messala M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent:“ (Caes. Gall. 1,2,1)[2]
Übersetzungen
[1] weitverbreiteter Ruf
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [3] Lateinischer Wikipedia-Artikel „nobilitas“
- [1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „nobilitas“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1172-1173.
- [1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „nobilitas“
- [1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „nobilitas“ Seite 1301–1302.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „nobilitas“ Seite 1301.
- ↑ Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.