repugnator conscientiae causa
repugnator conscientiae causa (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | rēpugnātor cōnscientiae causa | rēpugnātorēs cōnscientiae causa |
| Genitiv | rēpugnātoris cōnscientiae causa | rēpugnātorum cōnscientiae causa |
| Dativ | rēpugnātorī cōnscientiae causa | rēpugnātoribus cōnscientiae causa |
| Akkusativ | rēpugnātorem cōnscientiae causa | rēpugnātorēs cōnscientiae causa |
| Vokativ | rēpugnātor cōnscientiae causa | rēpugnātorēs cōnscientiae causa |
| Ablativ | rēpugnātore cōnscientiae causa | rēpugnātoribus cōnscientiae causa |
Worttrennung:
- re·pug·na·tor con·sci·en·ti·ae cau·sa, Genitiv: re·pug·na·to·ris con·sci·en·ti·ae cau·sa
Bedeutungen:
- [1] neulateinisch: Wehrdienstverweigerer (aus Gewissensgründen)
Herkunft:
- Wortverbindung aus den Substantiven repugnator → la, conscientia → la und der Postposition causa → la
Weibliche Wortformen:
- [1] repugnatrix conscientiae causa
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Wehrdienstverweigerer (aus Gewissensgründen)
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Carolus Egger: Neues Latein Lexikon (NLL). Lexicon recentis latinitatis. 1. Auflage. Mathias Lempertz, Königswinter 1998, ISBN 978-3-933070-01-2, Seite 414, Eintrag „Wehrdienstverweigerer“, lateinisch wiedergegeben mit „repugnator conscientiae causa“