coniunctivus

coniunctivus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv coniūnctīvusconiūnctīvaconiūnctīvum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:coniunctivus

Alternative Schreibweisen:

conjunctivus

Worttrennung:

con·iunc·ti·vus, con·iunc·ti·va, con·iunc·ti·vum

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch: verbindend, der Verbindung dienlich

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „coniunctivus“ (Zeno.org)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ coniūnctīvus coniūnctīvī
Genitiv coniūnctīvī coniūnctīvōrum
Dativ coniūnctīvō coniūnctīvīs
Akkusativ coniūnctīvum coniūnctīvōs
Vokativ coniūnctīve coniūnctīvī
Ablativ coniūnctīvō coniūnctīvīs

Alternative Schreibweisen:

conjunctivus

Worttrennung:

con·iunc·ti·vus, Genitiv: con·iunc·ti·vi

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch, Grammatik: Konjunktiv

Synonyme:

[1] modus coniunctivus

Gegenwörter:

[1] indicativus, infinitivus, optativus

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „coniunctivus“ (Zeno.org)