infinitivus
infinitivus (Latein)
Substantiv m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | infīnītīvus | infīnītīvī |
| Genitiv | infīnītīvī | infīnītīvōrum |
| Dativ | infīnītīvō | infīnītīvīs |
| Akkusativ | infīnītīvum | infīnītīvōs |
| Vokativ | infīnītīve | infīnītīvī |
| Ablativ | infīnītīvō | infīnītīvīs |
Worttrennung:
- in·fi·ni·ti·vus, Genitiv: in·fi·ni·ti·vi
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, Grammatik: Infinitiv
Synonyme:
Gegenwörter:
- [1] indicativus, coniunctivus, optativus
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „infinitivus“ (Zeno.org)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | infīnītīvus | infīnītīva | infīnītīvum | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:infinitivus | ||||
Worttrennung:
- in·fi·ni·ti·vus, in·fi·ni·ti·va, in·fi·ni·ti·vum
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: unbestimmt
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] unbestimmt
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „infinitivus“ (Zeno.org)